Hársnyrting
| <- Aftur í efnisyfirlit fyrir Wikibækur kennaranema |
Höfundur Erna Baldursdóttir
Saga hársnyrtinga til forna
Egyptaland[breyta]
Í hitanum í Egyptalandi þá klipptu aðalsmenn og hefðarkonur hár sitt stutt. En á hátíðarhöldum og við stærri tilefni voru bornar krullaðar svartar hárkollur. Hárkollur kvenna voru oft með littlum fléttum, stundum skreyttar með gylltum skartgripum og munstruðum hárpinnum. Andlit karlmanna voru oftast mjög vel þvegin og rökuð, en stundum voru stíf gerviskegg notuð.
Grikkland[breyta]
Í Grikklandi hinu forna voru konur oftast með hárið strekkt aftur í tagl eða hnút. Margar lituðu á sér hárið rautt með Henna og stráðu gulldufti yfir það, stundum var það síðan skreytt með nýskornum bómum eða lítilli kórónu. Hár karlmannana var oftast stutt en rakað við sérstök tilefni.
Róm[breyta]
Í gömlu Róm hneigðist fólk til að herma eftir Grikkjum. Æðri stéttin gat notað krullujárn og gátu notað gyllingarduftið sem og grikkir. Konur lituðu oft hárið á sér ljóst eða notuðu ljósar hárkollur gerðar úr hári frá þrælum. Seinna meir þróuðust hárvenjur í krullað hár, sem var síðan sett upp í íburðarmiklar greiðslur þar sem oft var notaður vír til að halda greiðslunni uppi. Hárgreiðslan var mjög vinsæl meðal aðalsins, og hárgreiðslufólk voru oftast þjónar, en það voru líka til hárgreiðslustofur.
Austrið[breyta]
Austrið Á meðal múslimaþjóða var hár oftast hulið almenningi samkvæmt hefðum. Menn klæddust túrban eða litlum höttum, en konur huldu hár sitt undir slæðum. Bæði konur og karlar heimsóttu baðhúsin til þess að þrífa sig, þar sem andlit karla var snyrt og konur fengu henna þvott í hár sitt sem oftast var sítt.
Kína[breyta]
Kína Ógiftar kínverskar stúlkur voru oftast með fléttað sítt hár, en eldri konur voru með hárið greitt frá andlitinum og bundið aftur í hnút á hvirflinum. Manchu yfirvaldið (stjórnarflokkur þess tíma) krafðist þess að menn myndu raka hárið fremst nálægt andlitinu en skilja eftir hárið í hnakkanum og hafa það sítt, fléttað og bundið með silkiborða.
Japan[breyta]
Karlmenn í Japan rökuðu einnig hárið á sér eins og Kínverskir, en höfðu hárið í tagli í stað þess að flétta það. Fyrst voru hárgreiðslur kvenna einfaldar, sítt og laust hárið, en upp úr átjándu öld varð hárið meira stíliserað, hárið var tekid upp og oftast skreytt með vönduðum hárpinnum eða skarti. Hárgreiðslur Geisha kvenna voru mikilfengnar og glæsilegar, stórar og miklar, oft bættar með gervihári.
Afrika[breyta]
Vegna margar mismunadi hefða milli ættbálka í Afriku voru hárvenjur mismunandi en allar gáfu þó í skyn stéttarskiptingu. Masai stríðsmenn greiddu fremri hluta hársins í litla dálka sem voru síðan fléttaðir en restin af svarta hárinu var látið vaxa niður að mitti. Þeir sem ekki voru stríðsmenn og svo konur rökuðu oftast af sér hárið. Margir ættbálkar lituðu á sér hárið rautt með mold og fitu- sumir jafnvel notuðu dýra saur. Mangbetu ættkonur voru með þá erfiðu hefð að slétta hárið og leggja það yfir keilulagaða öskju, síðan var toppurinn brenndur og keilan skreytt með löngum mjóum beinum. Aðrir ættbálkar eins og Miango fóru mun einfaldari leiðir og settu fullt af litlu töglum í hár sitt, huldu það síðan með sjölum og skreyttum með laufum.
Ameríka[breyta]
Ameríski indjáninn var klofinn hvað varðar hárvenjur –þeir sem voru austan megin voru algjörlega krúnurakaðir og skildu eftir eina hárrönd endilangt yfir höfuðið(betur þekktur sem hankambur). Plains indjánar, konur og karlar, voru þekktir fyrir að vera með síðar féttur skreyttar fjöðrum. Í suðurhlutanum var Inca ættbálkurinn, þar sem menn voru með nokkurskonar svart hárband yfir stutt hárið á meðan Aztec konurnar tvinnuðu hárið sitt saman við marglita efnisbúta og stundum settu í vafning um hausinn. Þrátt fyrir að vera krúnurakaðir, hinu hátt settu Mayar, báru samt oft mikilfengnar greiðslur úr gervihári
Vestræni Heimurinn[breyta]
Á sextándu öld eða á Endurreisnartímabilinu voru konurnar búnar að plokka hár sitt af framanverðu enninu til að stækka ennið, afgangur af hárinu var síðan vel komið fyrir í hárgreiðslu dagsins. Þetta var hið hefðbundna útlit efri stétta í Evrópu, en hins vegar kusu ítalskar konur að hylja hárið með litlum höttum eða skartgripum í túrbönum. En þær öfunduðu hið ljósa hár norðurlandabúa og sátu klukkutímum saman í sólinni í þeirri von um að lýsa hár sitt, með aðstoð saffrons og eða lauks.
Krossapróf[breyta]
