Lögmál um hreyfingu[breyta]

Isaac Newton kom fram með hin þrjú lögmál um hreyfingu og svo hið fjórða þyngdarlögmálið.

Fyrsta lögmál Newtons[breyta]

Tregðulögmáið
Felur í sér að ef hlutur er kyrrstæður leitast hann við að halda kyrrstöðu sinni og ef hann er á hreyfingu leitast hann við að halda hreyfingu sinni með óbreyttum hraða nema til komi áhrif utanaðkomandi krafts. (dæmi hreyfing okkar í bíl)
Stöðugur hraði merkir að færsla hutarins sé ,,ávallt í sömu stefnu" og samkvæmt tregðulögmálinu leitast hlutur við að sporna gegn breytingu á stefnu sinni.

Skýrir tengsl krafts, massa og hröðunar og felur í sér að kraftur sem verkar á hlut jafngildir margfeldi af massa hans og hröðun. Kraftur = massi\*hröðun. dæmi: þarft að slá fastar í keilukúlu en tennisbolta til að þeir fari jafn hratt.

Felur í sér að í hverjum verknaði megi ávallt finna bæði átak og gagntak. M.ö.o þegar hlutur verkar með krafti á annan hlut verkar seinni hluturinn með jafn stórum en gagnstæðum mótkrafti á hinn fyrri.( dæmi þegar þú gengur á stömu sólfi v/nýbónuðu)

Fyrsta skýrir hvernig hlutur hegðar sér ef enginn utanaðkomandi kraftur verkar á hann.
Annað skýrir hvernig hlutur hegðar sér ef kraftur verkar á hann.
Þriðja skýrir áhrif hlutar sem verkar með krafti á annan hlut.

Allir hlutir sem hreyfast hafa skriðþunga. Skriðþungi jafngildir massa hlutar sinnum hraða hans
Skriðþungi = massi \* hraði

Allir fallandi hlutir hafa sömu hröðun.
Hlutur sem fellur nálægt yfirborði jarðar hefur hröðunina 9,8m/sek². Það merkir að á hverri sekúndu sem hluturinn fellur eykst hraði hans um 9,8 m/sek.
Ekki falla samt allir hlutir með þessari hröðun vegna loftmótsstöðu.
Loftmótsstaða verkar sterkast á flata og létta hluti. Allir hlutir verða fyrir einhverri loftmótsstöðu.
Af því leiðir að sérhver hlutur sem fellur úr lofti nær ákveðnum hámarkshraða sem kallast lokahraði. Þegar honum er náð fellur hluturinn með stöðugum hraða og hröðunin verður engin.

Er aðdráttarkraftur.
Hann verkar milli jarðar og allra hluta á jörðu. Hann verkar jafnframt millri allra hluta alheimsins.

Newton hélt því fram að hlutur félli með hröðun vegna aðdráttarkrafts sem verkar milli hlutarins og jarðar - fall hans má með öðrum orðum rekja til þyngdarkraftsins.
Lögmálið felur í sér að milli tveggja hluta ríki þyngdarkraftur. Stærð kraftsins er komin undir tveimur þáttum: massa hlutanna tveggja og fjarlægðinni milli þeirra.

Kraftur og hreyfing, kaflar 66-75. Hálfdan Ó. Hálfdanarson þýddi og staðfærði. fl. 1998, Námsgagnastofnun.